پس از جنگ جهانی دوم مسئلۀ ثبات سیاسی، توسعه و حکومتداری به عنوان سه بنیاد و اصل مهم در اولویت‌های داخلی و خارجی کشورها مطرح شد؛ هر کشور براساس معیارها و نیازهای خود آن را تعریف نموده و پلان‌هایی را در این زمینه تهیه کرده‌است و از طریق امور توسعه‌یی و حکومتدای بهتر برای تحکیم ثبات سیاسی آغاز به کار کردند.
افغانستان تاکنون از نگاه توسعه و حکومتدای عصری در زمرۀ کشورهای بسیار عقب مانده قرار دارد؛ در شاخص جهانی ۲۰۲۴ ثبات سیاسی دارای نمرۀ منفی سه بوده و در میان ۱۹۳ کشور دومین کشور عقب‌مانده می‌باشد.
بسیاری فکر می‌کنند که یکی از عوامل مهم نبود پایداری ثبات سیاسی و حکومتداری در افغانستان عدم توسعه و حکومتداری ضعیف می‌باشد، ایا حکومتداری و توسعه به همین میزان با ثبات سیاسی رابطۀ ناگسستنی دارد؟
در مجموع عوامل عمدۀ بی‌ثبات سیاسی موجودیت تروریزم و جنگ و دوام انقطاع سیستم‌ها خوانده شده‌است.
با نور حبیبزی، متخصص امور توسعه‌یی این موضوع را به بحث گرفیتم که توجۀ شما را به آن جلب می‌کنیم.
نور حبیبزی در بخش‌های همکاری بین‌اللملی و کمک‌های بشری تا مقطع ماستر تحصیل کرده، از سال ۲۰۰۳ الی ۲۰۱۳ در بخش‌های حکومتداری و توسعه کار کرده‌است.
موصوف نزدیک به دو دهۀ قبل یکی از تهیه کننده‌گان ستراتیژی انکشاف ملی افغانستان بوده و از سال ۲۰۱۴ تاکنون در بخش کمک‌های بشری با ادارات بین‌المللی در امریکا کار می‌کند.
Views: 3
