هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جريده عالم دوام ما
امام ابن تميميه “رح ” داعى بزرگ اسلام در مورد مبارزين انقلابى و دعوتگران ربانى زيبا فرموده است كه نوع از عالم نما هاى دربارى و فرصت طلب و ابن الوقت نبوده باشد و در ضمن براى ملت ها و توده ها روشنگرى را پيام آور هستند، خيلى ها زيبا و با ژرف تاريخى پيام دارد.
اين جملات شخصيت اسطوره تاريخ و دعوتگر بزرگ اسلام را كه سال ها در ميان مبارزين مسلمان حك زده شده است، چنين است:- مسلمان دعوتگر اگر در راه مبارزه و دعوت خويش به مرگ و چوبه دار آويخته ميشود اين مرگ مقام شهادت را دارد و اگر به تبعيد و فرار از جغرافيا و كشورش به ترك مجبور ميشود به سنت هجرت پيامبر گرامى ” ص” و اصحاب گرامى مبارز و دعوتگر را نصيب ميشود و اگر محبوس و زندانى ميشود به سنت سيدنا يوسف پيامبر در زندان به رياضت آدامه ميدهد.
سال ها قبل وقتى ظواهر شهيد مفتى شاكر را مشاهده ميكردم اصلاً حرف هاى او را گوش نميكردم چون ما افغان ها به ظاهر انسان ها را قضاوت داريم و فقط كتاب و مقاله را از عنوان آن بدون مطالعه دقيق قضاوت سطحى و معمولى داريم؛ ولى در دو سال اخير يكى از دوستان نگارنده گاهى اوقات حرف ها و جملات شهيد مفتى شاكر را از صفحات تيكاك برايم روان ميكرد و با شنيدن و پيامهاى روشنگرى اين شهيد راه دعوت انرژى ميگرفتم.
بخصوص براى داشته هاى قلمى من نگارنده بيشتر انرژى ميداد و با وجوديكه شايد در بعضى موارد ما با ايشان توافق نداشته باشيم؛ ولى با آنهم پيام هاى او براى مسلمان دعوتگر و اهل قلم و رسانه بخصوص ملت بزرگ پشتون كه به هر دو جهت خط تحميلى و فرضى ديورند زندگى دارند، پيام او با روشنگرى و بيدارى ملت و قوم بخواب رفته پشتون در آنطرف خط فرضى ديورند همراه بود.
از جهت ديگر ملا هاى دربارى و توده از اسقاط خورها و پيران خرافاتى بنام تصوف كه سال مانند راهبان و كشيش هاى كليسا بنام دين تجارت دارند، براى اين گروه و حلقات خرافاتى مورد قبول و پذيرش نبوده و بخصوص آن ملت و قوم بدور از قرآن و تعليم كه به عوض احكام قرآنى به جرگه ها و ديالوگ هاى قومى و قبيلوى باور فيصله دارند، پيام همچون عالم ربانى قابل پذيرش نبود.
من نگارنده كه افتخار از آموزه هاى دينى و علوم عصرى را دارم و از ايام جوانى و نو جوانى در مدرسه و مكتب جهاد عليه قشون سرخ و ناتو بزرگ شده ام، پيام هاى او كه در عدم تكفير و اعتدال همراه بود، خيلى لذت بخش و بيدارى براى ملت و مسلمان ميداد.
مفتى منير شاكر كه خون او مانند منصور حلاج ” أنا الحق ” زمزمه دارد و ترانه و سرود بيدارى را در پرتو آيات قرآنى براى ما به ميراث گذاشت، هرگز نمرده و اين فرمان و وعده الهى است كه مهربانى دارد:-قوله تعالى: {وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ}
بدون شك كه ما انسان ها در مسير مبارزه و دعوت و بخصوص وقتى مبارزه سنگبن باشد به خطا هاى لفظى و فزيكى همراه بوده و حتى علماى بزرگ اسلام در مسائل اجتهادى گاهى اوقات خطا شده اند؛ پس نگارنده اين سطور شكسته و ريخته شهادت اين راد مرد مجاهد و انقلابى را به پيروان امت إسلامى تبريك و تهنيت عرض نموده و چنين مرگ ها هر قطره خون مفتى منير شاكر ديگر را در بطن و بستر مبارزه تربيه و رشد فكرى ميدهد و ما همه دوستداران و هم فكران چنين علماى حق پرست نه تنها به حق ايشان در اين ماه مبارك رمضان به حق همه داعيان جهان اسلام دعاى مغفرت نموده و به خانواده و تلاميذ حلقات درسى ايشان عرض تسليت و تعزيت داشته باشيم.
