جوانانی که تصمیم رفتن به ایران و سپس کشورهای اروپایی را به شکل قاچاقی دارند، خواستار مساعد شدن زمینۀ کار در کشور هستند تا به کشورهای دیگر آواره نشوند.
در یکی از روزهای گرم تابستان، منطقۀ کمپنی در شهر کابل شاهد شمار زیادی از افرادی است که خواهان سفر به ولایت نیمروز و پس از آن با استفاده از مسیرهای غیرقانونی به ایران هستند.
این جوانان از ولایت‌های مختلف کشور به کابل آمده‌اند تا با استفاده از این مسیر و سپری کردن راه دشوار قاچاقی خود را به ایران برسانند.
آنان علت این سفر شان را مشکلات اقتصادی و بیکاری عنوان کرده و می‌افزایند که مجبور هستند به کشورهای همسایه، به خصوص ایران بروند.
در میان این جوانان تلویزیون وصال موفق شد تا با چهار تن آنان گفت‌وگو کنند و سایر این افراد به دلیل مشکلات شخصی حاضر به مصاحبه نشدند.
از این میان نقیب‌الله، باشندۀ شهر کابل که در منطقۀ کمپنی این شهر در حال رفتن به ولایت نیمروز به گونۀ قاچاقی است، می‌گوید که قصد دارد به ایران، سپس به عراق و بعد از آن به ترکیه برود.
به گفتۀ او، ۸۰ درصد جوانان به دلیل بیکاری و فقر عازم کشورهای دیگر می‌شوند و هدف وی نیز ساختن زنده‌گی در کشورهای دیگر است.
وی می‌افزاید که در رشته مدیریت لیسانس است و در زبان انگلیسی هم تسلط دارد.
او خاطرنشان کرد که قبل از تحول وظیفه داشت و در بعضی کورس‌ها درس می‌داد و یک دکان عکاسی هم داشت اما پس از تحول کارش درست پیش نرفت.
موصوف تصریح کرد که تلاش می‌کند تا پیش برود و به کشورهای اروپایی برسد.
وی خواهان دولت متحد است و همچنان می‌گوید که باید برای جوانان در داخل کشور زمینۀ کار مساعد شود.
در همین حال قیس احمد، باشندۀ ولسوالی چهاربولک ولایت بلخ نیز می‌گوید که همراه با ۱۷ تن دیگر از روستای شان به منظور رفتن به ایران به کابل آمده‌اند.
وی می‌افزاید که در افغانستان کار نیست و می‌خواهد به کشورهای دیگر برود تا کار کند و آیندۀ خود را تضمین کند.
به گفتۀ او، دو برادر دیگرش نیز همراهش است و این ۱۷ تن تمامش از فقر و مجبوری به ایران می‌روند.
موصوف تصریح کرد که از دارالمعلمین فارغ است، در گذشته دکان داشت و سپس تکسی‌رانی کرد و اکنون به سوی ایران می‌رود.
وی می‌گوید: «از فامیل خداحافظی نکردم، زیاد جگرخون شدند، وقتی کابل آمدم برای شان زنگ زدم.»
وی نیز مانند صدها جوان دیگر از حکومت کار می‌خواهد.
ادریس، باشندۀ ولایت کندز نیز می‌گوید که در کشور کار نیست و می‌خواهد از ایران به طرف ترکیه برود.
وی می‌گوید: «یکبار دیگر هم از راه قاچاق رفته بودم، این قدر سختی را تیر کردم که شش روز هم نان نخوردیم.»
نام‌برده علاوه کرد، در فامیل کس دیگر نیست که کار کند، می‌رود تا غریبی کند و برای فامیلش پول پیدا کند.
او می‌گوید که جوانان مجبور هستند بروند، چون این‌جا کار نیست.
ادریس از حکومت می‌خواهد تا زمینۀ کار را برای جوانان مساعد کند.
علم‌احمد مرادی، باشندۀ ولایت کندز نیز می‌گوید که به سوی ایران روان است تا کار کند و پول پیدا کند.
شاهنشاه، نمایندۀ یک شرکت ترانسپورت مسافربری می‌گوید که روزانه جوانان زیادی برای رفتن به نیمروز از ترانسپورت آنان تکت اخذ می‌کنند.
موصوف تصریح کرد که از میان موترهایی که از کمپنی خارج می‌شوند، در حدود ۱۰ درصد آن به قندهار، پنج الی شش درصد به هرات و باقی‌مانده به نیمروز می‌روند.
به باور وی، ادامۀ این چنین وضعیت برای کشور زیان‌بار خواهد بود.
در همین حال سمیع‌الله ابراهیمی، مسؤول مطبوعات وزارت کار و امور اجتماعی گفت، که چندی پیش شورای عالی کار نخستین نشست خود را برگزار کرد که در آن اتحادیۀ کارفرمایان و اتحادیۀ کارگران عضویت دارند، تلاش دارند تا زمینۀ فرصت‌های شغلی را ایجاد کنند.
وي تصریح کرد که وزارت کار و امور اجتماعی امکاناتی که در دست دارد، به راه انداخته‌است.
موصوف اضافه کرد، مشکل در افغانستان این است که کارگران مهارت و فن لازم را ندارند و وزارت برای شان آموزش‌های فنی و حرفوی ارایه می‌کند تا در پیدا کردن کار دچار مشکلات نشوند.
این در حالی است که روز پنج‌شنبۀ هفتۀ گذشته، دفتر هماهنگ‌کنندۀ کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) گزارش داد که افزایش هزینه‌های زندگی در ایران و پاکستان و تمایل به بازسازی زنده‌گی پس از دهه‌ها باعث برگشت پناه‌جویان افغان به کشورشان شده‌‌است.
از سوی دیگر، وزارت امور مهاجرین و عودت‌کننده‌گان نیز در برنامه‌های حساب‌دهی دولت به ملت اعلام کرد که سال گذشته بیش از ۹۵۲ هزار مهاجر به کشور برگشته‌اند.
Views: 41
