هیرش‌هورن: گنجینه‌ی آثار هنری عصر ما

موزیم و باغ مجسمه هیرشهورن در قلب واشنگتن، دی.سی مجموعه‌ای هنری که بیش از نیم قرن است رابطه مردم و هنر معاصر را باهم گره زده است و همچنان برای آیندگان داستانسرایی می کند.

برخلاف بسیاری از موزیم های دیگر در گوشه و کنار جهان که آثار قدیمی را نمایش میدهند، اینجا آثار عصر انسان ما یافت می شود. پس ما خود را اینجا می توانیم پیدا کنیم.

این مجموعه آثار هنرهای معاصر در سال 1974 به روی عموم باز شد و نام خود را از همان زمان، از نام خالق اش (جوزف اچ. هیرشهورن) الهام گرفت.

غنامندی این مجموعه؛ چیزی که هنرمندان و مسولان این گنجینه به آن می بالند. گنجینه ای با بیش از 12000 اثر هنری، نقاشی، مجسمه، عکس، دیوارنگاری و قطعات ترکیبی، آثاری حاصل زحمت ذهن و دست ده ها هنرمند برجسته‌ای که برای بینندگان حیرت انگیز اند؛ چون، احساس و زندگی شان را پل می زند.

همه ساله هزاران نفر از سراسر دنیا برای ذل زدن به آثار این مجموعه و حیرت زده شدن، اینجا می آیند. این موزیم بستری جهانی برای هنر و هنرمندان زمان ما فراهم می کند که ماموریت اش الهام بخشیدن، آموزش و درگیر کردن مخاطبان از طریق قدرتِ دگرگون کننده هنر است.

باغ مجمسه:

باغ مجسمه! اینجا باغ بیش از 60 مجسمه، زیبا است که آثار برخی از مشهورترین مجسمه سازان قرن بیستم در آن قامت برافراشته اند و برای بازدید کنندگان مثل شاهکارهای هنری ایستاده اند تا حس استواری را در آنان ایجاد کند. این مجمسه ها در سال 1884، توسط آگوست رودن را ساخته شد. بنای یادبودی به یاد، زمانی که انگلیس‌ها این منطقه را پس از کشتارهای وحشتناک تصرف کردند.

مجسمه های با روایتی فمنیستی:

درین این بخش موزیم با اثار شگفت انگیز و اغلب متفاوتی روبرو می شویم. مجسمه هایی که از سر زنان سیاه پوست اند و از گردن به پایین حیوانات و یا اشیایی عجیب و غریب که بیانگر تفکرات فمینیستی هنرمند است. هنرمند با دقت وضعیت زنان در دوره‌های تاریخی مختلف، جغرافیاها و سنت‌های زنان سیاهپوست را در اعماق اثرهای خود گنجانده است.

او اغلب بدن زنان را با وسایل خانگی یا عناصر معماری ترکیب است و ساخت بیشتر این مجسمه ها از خاک به عنوان پایه اصلی استفاده شده تا تاریخچه‌های مشروطه و سلسله‌مراتبی هنرهای زیبا را که هنوز به انجام کارهای زنان، زیبایی‌شناسی، صنایع دستی و خانگی مربوط می‌شوند، مورد انتقاد قرار ‌دهد.

شمار دیگری از این مجسمه ها از زبان بصری منحصربه‌فرد هنرمند بازگو می شود که از طریق الگوهای مکرر مانند صدف‌ها، مُفَصّل‌بافی، گلبرگها، سفره‌های صورت، و چهره‌های بی چشم استفاده می‌کند. با بازنویسی این اشکال در مواد و اندازه‌های مختلف، هنرمند ساختارهای تفکر و معانی جدیدی را ایجاد می‌کند که همواره تجربیات و کار فکری زنان سیاهپوست را مرکز قرار می‌دهد.

ترکیب فن آوری و هنر:

یکی از بخش های شگفت انگیز این موزیم «در دست» است. “آن همیلتون” با استفاده از صداهای مکانیزه و صفحات کاغذ سفید شفاف نزولی، نمایشی خاص ایجاد کرد. بازدیدکنندگان تجربه می کنند، همانطور که کاغذ در کف گالری جمع می شود، یک “رانش” مجسمه ای را تشکیل می دهد که نمادی از گم شدن در بی نهایت است.

بخش دیگر این موزیم نیز فن آوری و هنر باهم یکجا شده تا معانی لطیف دیگری نیز بیافریند. اتاق آینه بی نهایت “یایو کوساما”! این چیدمان یک اتاق کوچک است که با آینه پوشانده شده و پر از چراغ های LED کوچک است که تغییر رنگ می دهند.

این شاهکار، توهم فضایی بی نهایت را ما ایجاد می کند و از بازدیدکننده دعوت می شود تا وارد آن شوند و یکِ خود را بی نهایت ببیند.

دیوارنگاری:

در دیوارهای دایره ای طبقه دوم موزیم بوم های بزرگی، چشم بازدید کننده ها را به سوی خود می کشاند. هشت بوم بسیار بزرگ که هرکدام تقریباً به اندازه طول یک زمین فوتبال اند دور دیوارهای دایره‌ای موزیم می‌پیچند.

مارک برادفورد شیوه هنرسازی خود را «نقاشی با کاغذ» توصیف می‌کند. برای انجام این کار، برادفورد لایه های ضخیمی از کاغذ و طناب رنگارنگ را روی هر بوم قرار داد. در بالای این لایه‌ها، او برگه های چاپ شده ی بزرگی از یک تابلوی نقاشی قدیمی را چسپاند.

برادفورد در کار خود لایه ها را برش می دهد، پاره می کند و می تراشد تا بافت ها، رنگ ها و الگوهای پنهان زیر لایه ها را آشکار کند. لایه های کاغذ مانند سال های تاریخ است. هنرمند از ما می‌خواهد که به نحوه بیان و یادآوری داستان‌ها فکر کنیم. وقتی به لایه‌ها نگاه می‌کنیم، در زمان کاوش می‌کنیم، به یکباره به عقب و جلو نگاه می‌کنیم و تمام صداهای مختلف را که تاریخ را می‌سازند حس می‌کنیم.

هنر برادفورد نشان می دهد که بیان تاریخ چقدر می تواند پیچیده باشد. اندرسون بیش از دو هفته در موزه به مدت ده ساعت کار کرد تا مستقیماً روی دیوارها و کف این گالری بزرگ نقاشی کند و تقریباً هر اینچ را با داستان ها، اشعار آهنگ، جوک ها و تفسیر رویدادهای جاری پوشش داد. او با نقاشی به شیوه‌ای کاملاً آگاهانه و بدون طرح‌های آماده‌سازی، یک اینستالیشن محصورکننده و به‌شدت شخصی خلق کرد که بازدیدکنندگان را به سفری در ذهنش می‌برد.

عنوان این چیدمان، فور تاکس (چهار گفتگو) است که به چهار مجسمه شامل یک کلاغ، یک طوطی، یک قایق و یک قفسه اشاره دارد. وقتی وارد این بخش شوید خود را در محاصره رنگ آمیزی های جذاب و متن های دلپذیر می بینید. جالب است، برخی از این نوشته ها داستان اند، برخی خبرهای روزمره و حتا برخی هم فکاهی! این بخش، از نظر مفهومی غنی و از نظر بصری جذاب است.

عکس های دوره معاصر چین:

در مجموعه ای از عکس های دوره معاصر چین، عکس های هنری “پنجره ای که ناگهان باز می شود” است که بیانگر تغییرات شگرف جامعه چین طی سه دهه گذشته است.

این نمایشگاه عکاسی شامل 186 اثر هنری است که تکاملی فرهنگی و اجتماعی چین را در قالب عکس های پرشمار رئالیستیک به ما بازگو کند. 25 عکاس ماهر چینی حاصل تلاش 30 ساله را اینجا آورده اند که به بازدید کننده یک جمله کوتاه را بگویند. چینی ها سه دهه ی پیش کجای قافله توسعه دنیا بودند و امروز کجا هستند!

چه کسی میداند که آیندگان، چگونه ما را تفسیر و تحریف خواهند کرد؟

شاید این گنجینه ‌ی جهانی که یادگاری برای گرامی داشت از قدرت دگرگون کننده هنری انسان عصر  ما است آن روزها، کلید کشف راز تخیل، تفکر و تمدن ما برای آینده های دور شود.

Views: 9