سیمیناری پیرامون اندیشه‌های ملی و آرمان‌های اجتماعی عبدالرحمن پژواک برگزار شد

سیمیناری در مورد «اندیشه‌های ملی و آرمان‌های اجتماعی» عبدالرحمن پژواک، شخصیت شهیر ادبی، فرهنگی و سیاسی کشور از سوی بنیاد پژواک برگزار گردید.

در این سیمینار که از طریق زوم برگزار گردید، شخصیت‌های فرهنگی مشهور کشور در مورد زنده‌گی، شخصیت، آثار، خدمات فرهنگی به‌ویژه پیرامون اندیشه‌های ملی و آرمان‌ها اجتماعی عبدالرحمن پژواک صحبت کردند.

فرهاد پژواک نواسۀ عبدالرحمن پژواک و رئیس بنیاد پژواک در سخنان افتتاحیۀ خود ابراز امیدواری کر که این اقدام باعث آغاز این‌گونه بحث‌ها شود تا مردم در مورد مسایل علمی و ادبی صحبت نمایند و در مورد اندیشه‌ها و اظهارات استاد پژواک بحث و گفتگو صورت گیرد.

موصوف گفت، استاد پژواک برای مدت زیادی در بیرون از کشور به سر برد، به همین دلیل مردم در خارج از کشور از افکار و نظریات وی بیشتر بهره بردند، اما در داخل کشور مردم از آن محروم ماندند.

فرهاد پژواک افزود: «می‌خواهم که آثار پژواک را به نسل‌های بعدی افغانستان برسانم و آن را به زیور چاپ آراسته کنم تا اندیشه‌های وطن دوستی، آزادی و پیشرفت استاد پژواک به دیگران انتقال گردد.»

به گفتۀ وی، استاد پژواک همواره می‌گفت، افغانستان یک کشور مستقل و آزاد است، اما افغان‌ها در بخش حقوق زندانی هستند و استاد پژواک از این امر رنج می‌برد، همیشه بر آزادی تمام مردان، زنان و کودکان تأکید می‌کرد.

رئیس بنیاد پژواک می‌گوید: «آثار وی بخشی از میراث ملی افغانستان است، ما می‌خواهیم این امانت او را به نسل جوان افغانستان برسانیم تا نسل جوان با افکار استاد پژواک معرفت حاصل نمایند؛ اما من به تنهایی این کار را انجام داده نمی‌توانم، باید عالمان، نویسنده‌گان و دانشمندان دیگر در این قسمت همکاری کنند.»

فرهاد پژواک همه را به کمک و همکاری با او در این زمینه فرا خواند تا آثار باقی ماندۀ استاد پژواک با هر دو زبان ملی کشور چاپ و نشر شود.

دوکتور عبدالغفور لیوال عضو پیشین اکادمی علوم افغانستان و سفیر پیشین حکومت گذشته در ایران در مورد اندیشه‌های ملی استاد پژواک صحبت کرد و مقالۀ خود را به خوانش گرفت.

لیوال می‌گوید، آثار استاد پژواک نشان‌دهندۀ مفکورۀ ملی، ملت‌گرایی و وطن دوستی او می‌باشد.

به گفتۀ وی، قرن بیستم آغاز یک دورۀ فرهنگی جدید، آغاز آموزش‌های عصری، معرفی تکنالوژی و آغاز روند ادبی جدید برای افغانستان بود که نخستین ریشۀ آن به افکار مشروطه خواهان تعلق می‌گیرد و این کار در روند ملت‌سازی کمک نمود.

عبدالغفور لیوال می‌گوید، یکی از پیشگامان نسل دوم افغانستان استاد پژواک بود، زیرا افکار وی بر اساس ارزش‌های ملی بود.

وی افزود، افکار استاد پژواک تلاش برای یک زنده‌گی معاصر جدید و یک افغانستان توسعه‌یافته برای افغان‌ها بود، او بسیار علاقه‌مند این بود که افغان‌ها زنده‌گی پیشرفته داشته باشند، وی خواهان تمام شادی‌های جهان برای افغان‌ها بوده‌است.

لیوال گفت، استاد پژواک به عنوان یک دیپلومات جهان توسعه‌یافته را دیده بود و می‌خواست به مردم خود نیز پیشرفت دهد.

به بیان او، وی با تمام دانشمندان و نخبگان افغانستان در سطح ملی روابط خوبی داشت.

او می‌گوید، استاد پژواک از نخستین شاعران افغانستان است که از افتخارات ملی خود مطلع می‌باشد و آن را در اشعار خود گنجانیده است. عظمت افغانستان را در ادبیات احیا کرده‌است.

بۀ گفته لیوال، مفکورۀ وطن‌دوستی و میهن پرستی در اشعار او هویدا است. اندیشه‌های وطن‌دوستی استاد تنها در شعر نیست، بل در آثار دیگر او نیز دیده می‌شود.

احسان لمر، یکی از دیپلمات‌های سابق افغانستان در مورد افکار استاد عبدالرحمن پژواک که در مورد حقوق بشر و آزادی داشت، صحبت کرد.

لمر می‎گوید، استاد پژواک عاشق این وطن (افغانستان) بود، زیرا مخالفان وی او را از کشور بیرون کردند، مثل وطن‌دوستان دیگر که در کشور مانده بودند، یا شهید و یا هم زندانی می‌گردید.

قرار بود که  وی سرمنشی سازمان ملل متحد شود، اما حکومت وقت مانع او شد و با این امر مخالفت کرد.

او یک انسان عادی بود، وی مفکورۀ وسیع داشت. نام وی در فهرست دیپلمات‌ها و شخصیت‌های بزرگ جهان به شمار می‌رفت.

نصرالله ستانکزی، استاد پیشین پوهنتون کابل در رابطه به زنده‌گی دیپلماتیک و سیاسی عبدالرحمن پژواک روشنی انداخت و گفت که وی شخصیت مطرح در سطح مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود، نمایندۀ افغانستان در نشست‌های عمومی سازمان ملل بود، در کنفرانس کشورهای جهان اسلام و نشست‌های کشورهای بی‌طرف اشتراک می‌کرد و خواستار استقلال و حق خود ارادیت بود.

به گفتۀ وی، استاد پژواک با سیاست‌های سردار داوود خان موافق بود. وقتی داوود خان موضوع پشتونستان را مطرح کرد، استاد پژواک گفت که باید به ملت دو انتخاب داد، یکی این که پشتونستان به عنوان یک  کشور مستقل ایجاد و یا هم با افغانستان یک‌جا شود.

ستانکزی می‌گوید، اما موضع استاد پژواک این بود که پشتونستان باید با افغانستان یکجا شود و به حکومت وقت توصیه می‌کرد که آن‎ها با تطبیق عدالت اجتماعی با افغانستان یک جا شده می‌توانند.

همچنان دوکتور عالمه از فعالان زنان در مورد اندیشه‌های استاد پژواک در مورد حقوق زنان صحبت کرد و مقالۀ خود را به خوانش گرفت.

در این سیمینار علمی دیپلمات‌های پیشین افغانستان، استادان پوهنتون، فعالان حقوق بشر و حقوق زنان، ژورنالیستان، نویسنده‌گان، محققین و علما از کشورهای اروپایی، امریکا و کانادا نیز اشتراک کرده بودند.

در پایان سیمینار سوالاتی از سوی شرکت کننده‌گان مطرح شد که از سوی سخنرانان به آن‌ پاسخ ارایه شد.

Views: 14