اخیراً بحثهای هویتی در میان شماری از دیاسپورای افغان شدت گرفتهاست؛ شماری از آنان بهصورت آشکار از هویت ملی افغانستان انکار میکنند و در این زمینه با بحران جدی مواجهاند؛ در حالی که در سال ۲۰۰۴، بیش از یکهزار و پنجصد تن از رهبران و نمایندهگان سیاسی، قومی، قبیلوی و مذهبی افغانستان و همچنان نهادهای فرهنگی و مدنی در لویه جرگه توافق کردند که هویت ملی «افغان» میباشد و به هر شهروند افغانستان «افغان» گفته میشود و این اصل را در مادۀ چهارم قانون اساسی نیز درج کردند.
اما اکنون بیست سال بعد، برخی از همین افغانها که بیشترشان در خارج از کشور زندهگی میکنند، هویت ملی افغانستان را به یک قوم خاض نسبت میدهند و خود را از همه افتخارات، ارزشها و تاریخ این کشور جدا میدانند، اما ادعای مالکیت بر تمام جغرافیای کشور را دارند.
با وجود اینکه آنها در خارج از کشور با نام «افغان» شناخته میشوند و از مزایای مرتبط با این نام بهره میگیرند، اما نسبت دادن هویت «افغان» به خود را به معنای از بین رفتن هویت قومی شان میدانند.
اینکه دلایل این افراد تا چه حد منطقی یا غیرمنطقی است و اینکه انگیزۀ این انکار هویتی سیاسی، نژادی، فرهنگی یا زبانی است و یا چرا چنین مشکلی در میان دیاسپورای افغان شدت گرفته و چگونه میتوان جلو چنین چالشها را گرفت؟ در مورد این همه با مشتاق رحیم، کارشناس امور صلح و توسعه گفتگو کردهایم که توجۀ شما را به آن جلب میکنیم.
Views: 4
